Ondertussen in de badkamer om 6u ’s morgens

“Blijf rustig. Op uw tanden bijten. Sjjt, stillekes”

“Aaaauw, maar ge doet me pijn”

“Beetje harder zijn. En ja, die dingen doen pijn. Sjjjt, hou uw hoofd stil”

“Maar allez jong, ge zijt nie normaal! Aaaaaaa”

“Gij kunt toch werkelijk niks verdragen zeg! Ik had het bijna te pakken. Ik zie het zitten, hoor”

“Maar ge beseft wel niet hoe scherp die beentjes van die pincet zijn! Ge prikt daarmee keihard in mijn oorvlees ! “-bestaat daar een schoon Nederlands woord voor? I don’t know, zeker op dat moment niet-

Na nog ettelijke malen geprobeerd te hebben en ik nog evenveel keer mijn hoofd weggetrokken te hebben en dan nog maar te zwijgen van al de niet zo schone woorden die ik heb geroepen:

“Ik geef het echt wel op hoor. Zo gaat het echt niet langer. Ik heb wel genoeg geprobeerd”

“Laat het maar. Ik ga naar ne dokter. Alleen nog even googelen waar ik ne dokter in de buurt vind die al zo vroeg open is”