Ondertussen in de file

“Wacht efkes, ik leg u efkes neer, want een Nederlands mevrouwke zit naar mij te zwaaien en teken te doen of ze mag invoegen. ….. Ha, daar ben ik weer. Ja, het is gelukt. Ze is gans blij en draait zich nog eens om en steekt haar hand op.”

“Ja, ik weet dat ik nu eindelijk eens zoiets als een oorke moet gebruiken, maar ik heb zo een bluetooth ding gekregen en het is teveel gedoe. Nee, ik ben echt te moe om nu uit te leggen hoe dat werkt. Weer een technologieding meer in de handtas. Koop me maar voor mijne verjaardag een groter handtas. Een praktische. Het moet wel een schoon zijn. Misschien beter dat ik mee ga. Dat is veiliger”

“Wacht efkes, ik ga u weer neer leggen. Ik moet me kwaad maken op de meneer met zijn dikke bmw die hier zomaar eventjes probeert tussen te voegen terwijl alle andere mensen schoon zitten aan te schuiven in de rij. Potverdorie, nu begint hij ook nog te tuuten. Wat beeldt die zich wel in? ”

“Ja, daar ben ik weer. Ik heb aardig mijn lichaamstaal laten spreken en ik denk dat ie het wel door had. Stukske pretentie. Jaja, ik blijf kalm. Nee nee, ik concentreer me op de weg. We staan toch stil. Niks beweegt hier. ”

“Haha, de meneer naast me is ook moe. Hij zit de hele tijd te gapen. Hij knipoogt naar me. We verstaan elkaar. Ondanks die lange rijen. En ondanks dat ie ook met ne dikke bmw rondrijdt. ”

“Moet gij niks gaan doen? Ha, ge zijt de gazet aan het lezen. Wat schrijft het belangske? Dat ze er een potje van aan het maken zijn daar in Brussel? Dat ze potverdorie eens iets aan die files doen ipv als klein jing te zitten kibbelen. We staan hier al 1,5u stil! Was ik ook al maar gepensioneerd. Wat zegt ge? Straks naar een wijndegustatie? Jaja, ik weet wel dat ge een druk leven hebt. Maar dat zijn allemaal leuke dingen! Hoe kunt Gij nu klagen? Wat moet ik dan zeggen? Ik sta hier wel nog altijd in de file! ”

“Allez, het begint hier wat te bewegen. Ik ga neerhangen want het regent pijpestelen en ik moet me concentreren. Jaja, ik weet het, dat blue dingske breng ik zo snel mogelijk in orde.”

“Allez amuzeer u op de wijndegustatie. En niet te laat en niet te zaat.”

Het is tegenwoordig de omgekeerde wereld. 

Waar is de tijd dat zij dat tegen mij moest zeggen?

Vandaag thuis werken. Geen fileleed. Beter voor de gsmrekening. Beter voor mezelf. Beter voor mijn collega’s. Met het verkeerde been uit bed gestapt.

Een verrassend bezoekje

Mijn nichtje werd zaterdag 4. En dat ze het geweten had, ik zeg het u. 1,5 Maand geleden, toen ik haar een Indische barbie gaf als souvenir van ons India-avontuur, zei ze me expliciet: “Dat is wel nog niet voor mijn verjaardag hee?”

Toen ik haar in de week belde, was ze de dagen al aan het aftellen. Want al die mooie cadeautjes…

Aan iedereen vroeg ze een pony (my little pony) of een barbie. Ze heeft er wel al 2 dozen vol, maar soit

’s Morgens belde ik haar om het traditionele liedje te zingen. “Je brengt toch pakjes mee, hee? Toch wel een barbie hee? of een pony?” “Hoe zien ze eruit? En welk kleur? Toch wel een roze hee (haar lievelingskleur)?” “Dat is een verrassing, meisje. Soms zijn er verrassingen in het leven. Ge zijt just uw mama. Die houdt ook niet van verrassingen.”

Toen we aankwamen, kwam ze ons al roepend buiten tegemoet. Verkleed als een princes met vleugeltjes en een toverstok in de hand (in het roze of course). Kwestie van een origineel ontvangscomité. Want de andere spruit (mijn metekindje van 2) liep er net zo bij. Maar dan in het paars.

Het eerste wat ze deed was de zak uit mijn handen trekken. En jawel, een pluchen ponyhandtas, een grote en kleine zeemeermin alias soort barbie en nog wat dingetjes…

Een keicoole disney-princessenbrommer stond reeds op het terras te blinken (gelukkig heb ik die niet moeten betalen, ha ha) en  ge had haar moeten zien, het was echt komisch hoe ze erop zat

Na nog hopen cadeautjes en andere leukiteiten en eten en spelletjes, gebeurde er nog iets keicools.

Opeens werd er keihard op de deur gebonsd, want de hele familie was immers sinterklaasliedjes aan het zingen en ik denk dat iemand dat gehoord had.

De deur ging open, en een zwarte hand gooide allemaal snoepjes in de living . Tumult alom! Gelukkig kon zwarte piet op tijd ontsnappen en liep keihard weg.

In de gang stonden er schoentjes en die waren gevuld met nog meer cadeautjes!

J’ke kon er niet over uitgepraat geraken. De andere spruit snapte er niet veel van, maar vond het geweldig, want weer cadeautjes.

J’ke had zelfs een glimp van zwarte piet opgevangen (NOT)

En raad eens wie zwarte piet had zien wegrennen toen ze net buiten stonden om een luchtje te scheppen?

Mijn lief en ik, natuurlijk

“Ik vond het al zo raar dat er een zwarte man met een gekke pots op zijn hoofd heel hard kwam voorbij rennen, zo laat op de avond…”

En raad eens wie de zwarte piet was?

You guessed right.

Iemand moest het doen, zeker?

Maar zo een idiote pots had ik wel niet op

Link ze

Fwiet fwiet

Een nieuw speeltje: linkedin

Vriend K nodigde me vriendelijk uit om mijn linkedin up te daten.En of ik me dan eventjes met hem wilde linken….

En toen begon het plezier:

Vrienden die op bedrijfsniveau actief zijn searchen: want wie weet staan ze er al in? En surprise surprise, dat zijn er weliswaar een hele hoop

En hop, we zijn vertrokken:

Wie kennen we nog van vroeger? Ohh, daar staan er ook een heel deel van in

En wie heeft in zijn contacten mensen zitten die ik ook ken maar in geen eeuwigheid meer heb gezien?

En woewoew, die collega kent die vriend van me. Hoe kan dat?

Totdat ik te snel wilde zijn en iemand met dezelfde naam als een vriend een invitation zond.

“Can you please tell me where do you know me from?” Mét picture welteverstaan, en inderdeed, it was not him

Lucky me dat ik achter de pc zat met mijn blozende wangetjes

Maar raar maar waar heeft ie toch maar “”geaccept”.

Dus vooraleer u in mijn contacten gaat snuffelen en ook zomaar een linkuitnodiging stuurt naar één van deze mensen:

U weze gewaarschuwd: 

One of them is fake

Aan u om hem te vinden!

Ondertussen bij de tandarts

“Ik kom gewoon op controle. Misschien één ding: ik heb vrij gevoelige tanden”

“Das is gut. Ich gehe deine tanden shoon machen. Zetsen sie in die Stühle” (nvdr: tandarts is van Duitse afkomst)

“Ie Ie Ie”-ik verstijving alom en knijpen in eigen vingers.

“Oh ja, das ist erg gefühlig” Trekt zich er niets van aan en gaat lustig voort.

“Ie ie ieeeeeeeee” ik zo stokstijf als een paal van de angst, transpiratiegeuren verspreiden zich.

“Noch efkens fühlhalten”.

Eindelijk iets meer ontspanning

“Du machst shpülen. Es ist getahn.Sorry if it war etwas pijnlich”

Eerst dacht ik: zou ik hem zeggen wat ik de hele tijd heb gedacht?

Dat de neiging erg erg groot was om in zijn vingers te bijten.

Toen ik moest betalen, zag ik hetzelfde schaaltje staan als in de wachtzaal. Met gele bolletjes in.

Ik vond het al zo raar dat er snoepjes in de wachtkamer stonden. Maar het zouden wel goed-voor-de-tanden snoepjes zijn….

“Mag ik een snoepje pakken? Want ik heb zo een vervelende smaak in mijn mond”

“Es sind keine snüpchen aber geursteintjes. Du machst alzeit eine probieren, maar dan machst du daarna nog einmal in die stühle”

Ik: Bloos Bloos

“Euhhh, nee bedankt, want dan denk ik dat u daarna één vinger minder hebt”

Als de alcohol

is in de man, dan denkt ie dat ie alles kan

Als de alcohol is in de vrouw, dan wordt het hartje heel flauw

Stereotypen, ich weet het

Maar ik zeg het u, gister was het de realiteit

De alcohol was  net teveel voor deze korneel

Koppijn, maat.. 

Wist je dat

-Ik nu al een maand op mijn nieuw werk bezig ben?

-Ik gewoon begin te worden aan mijn nieuw ritme (uit mijn bed rond de zessen) en er erg van geniet om vroeg op te staan en rustig de tijd neem om me klaar te maken, maar wel op het einde van de week zo goed als een vodje ben, en me er weer aan herinner dat ik eigenlijk een marmotje ben en zeer veel slaap nodig heb, maar het niet kan opbrengen om rond de tienen in mijn bed te kruipen

-Ik tot het besef kom dat ik vergeten was dat ik tijdens mijn middelbaar ook al altijd een vroege vogel was en liever ’s morgens rond de vijven of zessen opstond om mijn toets te leren- behalve die van wiskunde dan, zie verder- zodat ik ’s avonds me met andere dingen kon bezig houden

-Ik al erg confronterende dingen over mezelf heb geleerd, bijvoorbeeld dat ik net een juffrouw ben als ik presentaties geef, en dat ik een vreemde schwung doe met mijn lichaam om mijn woorden kracht bij te zetten (inderdeed, ze hebben me gefilmd )?

-Ik nog altijd een beetje bang ben op de baan na mijn accidentje van zaterdag, maar wel met een mooie auto rondrijd (zeker volgens anderen), maar ik soms toch het gevoel heb dat het een Johnnybak is omdat ie zogezegd “sportief” is?

-Ik er van geniet om thuis te werken, maar toch ook wel graag bij mijn collega’s zit, vooral als ze niet teveel lawaai maken (want sommigen krijsen in de telefoon, jong, ondanks het feit dat we “bubbles” hebben waar je in een afgesloten ruimte kunt gaan bellen)

-Ik net een telefoontje heb gekregen van ne kameraad waar ik sebiet iets mee ga eten en die zo zat is als een patat omdat ie deze middag met zijne baas is gaan eten en zich op de grappa hebben gestort. Manneke lief, het was precies alsof ik de alcohol tot hier rook.

-Hij dus niet bij Pee Klak wilt gaan eten (Strombeek, aanrader!) omdat je daar alleen spaghetti kunt gaan eten en hij deze middag al pasta heeft gegeten en daarom maar voorstelde om paardenbiefstuk in Vilvoorde te gaan eten.

-Ik paardenbiefstuk ABSOLUUT verafschuw, en al jarenlang uit principe en ook omdat ik de hele tijd een paard voor me zie als ik zo een lap vlees zie liggen, en dus zeer resoluut een NEE door de telefoon riep (maar goed dat ik niet op kantoor ben)

-Ik met de tv aan werk als ik thuis ben, wel zonder geluid, maar dat ik graag wat beweging op de achtergrond zie

-Ik er net aan denk dat mijn juffrouw Wiskunde -die tevens de vrouw van de burgemeester van mijn geboortedorp was en me eigenlijk niet zo graag had omdat ik altijd op alle sociale gebeurtenissen van het dorp aanwezig was -zij ook trouwens- en dat ik dus nooit mijn wiskundetoetsen leerde, en zij zelfs onverwachte overhoringen gaf, speciaal na een groot dorpfestijn, speciaal om mij te treiteren- ons ooit vertelde dat zij ook altijd de tv aanzette, zonder geluid als ze thuis aan het werken was

-Ik eigenlijk absoluut niet gespiegeld wil worden aan de gewoontes van deze lerares Wiskunde -die ik trouwens altijd als het karnavalstoet was en ik mee liep met de chiro, verkleed als heks, kabouter of whatever, volledig onder de confetti ging gooien bij wijze van wraakactie voor de onverwachte overhoringen, zie eerder

-het tijd is om te stoppen, want het niveau van deze wist-je-dat niet erg hoogstaand is!

-het gelukkig bijna weekend is en dus dat ik vind dat het op vrijdagnamiddag veroorloofd is om een beetje onzin te vertellen

-ik nu er echt vandoor ga!!

                                                                                               NICE WEEKEND,FOLKS!

Mijn allergrootste droom

Ondanks mijn spetterende, toffe, waanzinnige plannen dit weekend met mijn voormalige chirovriendinnen, was het een eerder beroerd weekend op vlak van bovengenoemde adjectieven.

Dit is helemaal te wijten aan mijn bolide. ’t Is te zeggen, aan mezelf die de bolide bestuurde en zaterdag tegen de poep van een andere bolide gebotst heeft.

En dat net nadat ik veel geld had opgemaakt aan disneyspullekes en ander kinderspul en daarvoor aan weer een paar botten en kleren…

Was het maar daarvoor gebeurd, want nu blijkt dat ik de franchise zelf moet betalen en dat ik al het geld dat ik voor mijn botsing had opgesoupeerd nu moet afgeven voor een stomme auto

En dan maar te zwijgen van het gebibber, dat pas overging nadat ik terug in home town 1 leffe en 2 pintjes had gedronken.

Daar ging mijn gezellige avond met mijn chirovriendinnen in het te verre Limburg.

En ze hebben nochtans plezier gehad.

En dat zonder mij

Ik zeg het u, wat zou het gemakkelijk zijn als ik kon vliegen

Dan zou mijn allergrootste droom eindelijk uitkomen 

Wel en wee

Na de euforie komt de onzekerheid.

Wat kan ik? Waar is mijn plaats? Wat verwachten ze van me? Hoe ga ik met al het nieuwe om? Overgang publiek – privé? Andere indeling van mijn dag? …

Maar na wat goede gesprekken met collega’s en een duchtige eigen peptalk, neem ik het heft weer in eigen handen en probeer ik mijn ding te doen. Want ik heb hopen ideëen…

Nu nog terug de sportschoentjes wat regelmatiger terug aan doen, de gezonde voeding terug invoeren, en mijn sociale contacten meer onderhouden (inclusief mijn lief)…

En als iemand commentaar heeft, dan zal ik het wel horen zeker…