Ochtendstond heeft goud in de mond?

Herkent u zo van die situaties?

Zo  dat u ’s morgens in de vroegte naar uw bolide moet rennen (want haast haast haast) gehuld in een pyjama met daarover een fleeze en op uw sloffen, omdat u maar weer eens iets vergeten bent in uw auto wat u dringend dringend nodig hebt?

En daarnaast er nog rotsvast van overtuigd bent dat al de voorbijrijdende voitures zeker en vast geloven dat het geen pyjama maar een huispak is?

Maar dan daarna in de spiegel kijkt, en merkt dat het maar weer eens degelijk een bad hair day is (ik zeg het u: de krullen in alle maar dan ook alle richtingen) en die voorbijrijdende auto’s het echt wel doorhadden dat het gewoon een gekke vrouw met een megaslaapkop was die ongegeneerd op pantoffels en nachtkledij over straat durft te hollen.

Totdat de andere in huis een vrolijk noot te berde wil brengen en te goeder trouw al  lachend zegt: “je ziet er weer stralend uit, deze morgen”

Ja, dan, echt dan, is het helemaal om zeep